-
Piątek 2021-03-05, Wielki Post
Mt 21,33-43.45-46
Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Posłuchajcie innej przypowieści: Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem,...
Księża kapelani odwiedzają systematycznie chorych w ramach tzw. obchodu duszpasterskiego udzielając sakramentów świętych z uwzględnieniem procedur epidemiologicznych. Zachęcamy wszystkich pracowników naszego szpitala do modlitwy w kaplicy w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu i modlitwy różańcowej a także uczestnictwa we Mszy Świętej sprawowanej codziennie według porządku, który znajduje się na tablicach ogłoszeń na terenie szpitala.
Kaplica szpitalna jest dostępna do modlitwy dla wszystkich, choć w obecnej sytuacji chorzy na razie nie mogą opuszczać oddziałów szpitalnych przychodząc na modlitwę.
Personel szpitala a także pacjenci, którzy mają prawo do opieki duszpasterskiej zawsze mogą skontaktować telefonicznie z księdzem kapelanem wybierając telefon z aparatu służbowego znajdującego się na terenie szpitala (##066, ##067).
Rodziny pacjentów, którzy chcą zadzwonić do księży kapelanów w sprawach duszpasterskich zawsze mogą skorzystać z bezpośrednich numerów telefonów udostępnionych na stronie internetowej kaplicy naszego szpitala.
W imieniu księży kapelanów MSzS w Radomiu
- ks. dr Radosław Kacprzak
NABOŻEŃSTWO RÓŻAŃCOWE
PONIEDZIAŁEK - PIĄTEK - GODZ. 14.00
SOBOTA - NIEDZIELA - GODZ. 10.00
DO WSPÓLNEJ MODLITWY ZAPRASZAJĄ KSIĘŻA KAPELANI
DROGA KRZYŻOWA - piątek- godz. 15.30
GORZKIE ŻALE - niedziela- godz. 10.30
Zapraszamy do wspólnej modlitwy
Każdego roku w środę popielcową, rozpoczyna się w Kościele czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu. Główne przesłanie tego okresu koncentruje się na duchowym przygotowaniu chrześcijan do godnego przeżywania świąt Zmartwychwstania Pańskiego, największych świąt chrześcijaństwa związanych z wydarzeniami męki śmierci i zmartwychwstania (Paschy) Chrystusa; wydarzeniami, które stanowią fundament Kościoła i naszej wiary. Ponieważ są to najważniejsze święta (zwane też paschalnymi), dlatego domagają się specjalnego przygotowania, by móc je należycie przeżyć; stąd też ich nazwa: Wielkiego Postu, a nie jakiegoś tam zwykłego postu.
Drodzy bracia i siostry,
zapowiadając uczniom swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie, aby wypełnić wolę Ojca, Jezus ukazuje im głęboki sens swojej misji i wzywa ich do zjednoczenia się z nią dla zbawienia świata.
Podążając wielkopostną drogą, która prowadzi nas do uroczystości wielkanocnych, pamiętajmy o Tym, który „uniżył samego siebie, czyniąc się posłusznym aż do śmierci i to śmierci krzyżowej” (Flp 2, 8). W tym czasie nawrócenia odnówmy naszą wiarę, zaczerpnijmy „żywej wody nadziei” i przyjmijmy z otwartym sercem miłość Boga, która przemienia nas w braci i siostry w Chrystusie. W Noc Paschalną odnowimy przyrzeczenia naszego Chrztu, aby odrodzić się jako nowi mężczyźni i nowe kobiety, dzięki działaniu Ducha Świętego. Jednak sama wielkopostna wędrówka, podobnie jak cała chrześcijańska droga, jest już w całości oświetlona światłem Zmartwychwstania, które ożywia uczucia, postawy i wybory tych, którzy chcą naśladować Chrystusa.
Post, modlitwa i jałmużna, przedstawione przez Jezusa w Jego kazaniu (por. Mt 6, 1 – 18), są warunkami i znakami naszego nawrócenia. Droga ubóstwa i wyrzeczenia (post), spojrzenie i gesty miłości wobec zranionego człowieka (jałmużna) oraz synowski dialog z Ojcem (modlitwa) pozwalają nam wcielić w życie szczerą wiarę, żywą nadzieję i czynną miłość.
Z woli Ojca Świętego Franciszka przeżywamy w Kościele Rok św. Józefa. Warto więc poświęcić parę chwil na choć krótka refleksję na temat tego niezwykłego świętego. Dlaczego niezwykłego? Nie wiele mamy informacji na Jego temat, ale z tych, które mamy możemy wiele wywnioskować. Ewangelie nie przytaczają ani jednego słowa, które miałby wypowiedzieć Opiekun Pana Jezusa. Widzimy go jako człowieka milczenia a jednocześnie jako człowieka czynu. Z pewnością nie było mu łatwo. Od samego początku widzimy jak napotyka kolejne trudności. Kiedy postanawia spędzić życie z Maryją nagle dowiaduje się, że Ona jest brzemienna. To musiał być ogromny cios dla Józefa. On jednak nie podejmuje łatwych decyzji. Myśli, zastanawia się, rozeznaje. Ostatecznie posłuszny słowu anioła bierze Maryję do siebie i staje się Opiekunem Jej Dziecka. Uczy nas w ten sposób zawierzenia Bogu i posłuszeństwa jego woli. Lęk, pojawiające się wątpliwości nie są przeszkodą, gdy ufamy i wierzymy.
Papież Franciszek w Liście Apostolskim Patris Corde napisał: „Także poprzez niepokój Józefa przenika wola Boga, Jego historia, Jego plan. W ten sposób Józef uczy nas, że posiadanie wiary w Boga obejmuje również wiarę, że może On działać także poprzez nasze lęki, nasze ułomności, nasze słabości. Uczy nas także, że pośród życiowych burz nie powinniśmy bać się oddać Bogu ster naszej łodzi. Czasami chcielibyśmy mieć wszystko pod kontrolą, ale On zawsze ma szersze spojrzenie”. Bóg jest ponad tym wszystkim, co przeżywamy i czego doświadczamy. On może posłużyć się trudnościami, by doprowadzić nas do jeszcze większego dobra. Wędrując dalej ze św. Józefem widzimy go w kolejnej dramatycznej sytuacji. Trzeba było udać się do Betlejem na spis ludności. Długa podróż z matką oczekującą Dziecka. W Betlejem okazuje się, że nie ma dla Nich miejsca. Józef jednak się nie poddaje, nie rezygnuje, nie narzeka. W stajni, którą ma do dyspozycji przygotowuj najlepiej jak tylko można godne miejsce na narodziny Syna Bożego. Święty Józef był człowiekiem odważnym, który stawiał czoła trudnościom, jednak zawsze w posłuszeństwie Bogu.